Biraz Büyük Değil mi?

Bugün bir şeyi çok düşündüm:

Bir yaş farkı iki kişiyi değil de, dışarıdakileri neden bu kadar rahatsız eder?

Yani birlikte yaşayanlar için sorun yokken, dışarıdan bakan neden midesi bulanacak kadar etkilenir?

Biriyle tanışıyorlar. Mutlular. Sonra biri soruyor: “Kaç yaş büyük?”

Ve işte o an başlıyor asıl ilişki: Toplumla olan.

Ben de bazen biriyle ilgili böyle bir şey duyduğumda “Ay o kadar da yaş farkı olur mu?” diye geçiriyorum içimden. Bu düşünce, kendiliğinden geliyor. Belki öğretilmiş, belki yıllarca maruz kalınmış bir yargı. Sonra duruyorum.

Çünkü aynı yaşta olup hiçbir anlam kuramayan çiftleri de gördüm. Aynı yıllarda doğup bambaşka dünyalara ait kalanları…

Yine de mesele yaş farkı değilmiş gibi geliyor bana.

Mesele, ne zaman kimin seveceğine hâlâ başkalarının karar vermeye çalışması.

Erkek büyükse: “Kız olgun arıyor.”

Kadın büyükse: “Erkek kesin çıkar peşinde.”

İki tarafta da gönül yok, sadece açıklama var. Sanki insanlar aşkı yaşamıyor, analiz ediyor.

Ve en komiği şu: Herkes içindeki psikoloğu konuşturuyor artık.

“Kadın eksik ilgiyle büyümüş olabilir.”

“Adam annesini arıyordur.”

Yani biri birini sevdiyse kesin bir travmadan, bir boşluktan, bir çocukluk fotoğrafından çıkmıştır.

Neden ‘hoşlanmış olabilir’ denmiyor?

Çünkü gönüllülük hâlâ şüpheli bir şey. Hele yaş farkı varsa. Hele kadının yaşı fazlaysa. Çünkü yaş almış bir kadının hâlâ istenebilir oluşu, bazı dengeleri bozuyor.

Oysa bence bir ilişkide asıl bakılması gereken tek şey bu:

İki taraf da istiyor mu? Aklıyla, kalbiyle, niyetiyle orada mı?

Rızaya dayalı her ilişki zaten kendini tanımlar.

Ama toplum, dışarıdan bakan gözünü, içerideki gönlün üstüne koymayı seviyor.

Ben dahil, çoğumuz bazen sevmenin yaşsızlığını unutuveriyoruz. Sayı duyar duymaz fikrimiz oluyor. “Aralarında kaç yaş var?” diye başlıyor, “Yok ya, bu sağlıklı değil”e bağlanıyor.

Oysa sağlık diye sorduğumuz şeyin içinde iki kişinin gönlü, aklı, niyeti yok. Sadece bizim kafamızın içindeki yargılar var.

İlişkinin kendisi değil, biziz mesele.

Bazen biri birini parası için sever, evet. Ama bazen de sırf onunla kahve içtiğinde kendini “kendisi gibi” hissettiği için sever. Ve bu duygunun kaç yaşında, hangi yıl doğmuş biriyle yaşandığının hiçbir önemi yok.

Kaldı ki yaş farkı ile mutlu olamama arasında doğrudan bir bağ yok. Ama yargılandığını bilerek yaşamak, her daim baskı demek.

O yüzden bence en temel mesele şu:

Aşkın nabzı doğum yılına göre atmıyor. Ama toplum hâlâ tansiyon ölçer gibi yaş sayıyor.

Yorumlar

  1. LoofMale17 Mayıs 2025 04:14

    sen olsan bahsettiğin baskıyı hisseder miydin?

    YanıtlaSil
  2. LoofMale24 Haziran 2025 01:48

    zor olsa göre böyle bir toplumda yaşamak.. herkesin bir ütopyası olmalı bu nedenle.. sadece kurallarını orda yaşayanların koyabileceği...

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bir Tutkunun İzinde, Olmasa da Var

Olmayacak hikayelere tutulmak… Hepimiz o yoldan geçtik, belki hâlâ orada yaşayanlarımız var! Hani şu kafada kurup bir türlü hayatımıza dahil edemediğimiz hikayeler var ya, onlardan bahsediyorum. Çoğu zaman imkansız aşklara tutuluyosun; gözünde büyüttüğün biri, uzaktan baktığın bir hayat veya geri dönmeyecek bir bakış. Yahu, Sezen Aksu bile kaç kere söyledi; “Geri dön!” Ama kim dönüyor ki? Olmayacak bir hikayeye kapılmışsın, boşuna bekliyorsun. Aslında bu hikayeler taa antik çağlara kadar gidiyor. Mesela Pygmalion diye bir abimiz var, eski Yunan’da heykeltıraş… Kendi yaptığı heykele vuruluyor! Bildiğin mermer heykele… Bir düşün, adam kendine bile inanamıyor; “Bu heykel yaşıyor, göz kırptı sanki” diye. Neyse ki o zamanlar Tanrıça Afrodit varmış, adamın aşkına acımış da heykel canlanmış. Şimdi böyle bir durumda psikoloğa git derler ama o zaman işler daha masalsı çözülüyormuş, … E tabi, hepimiz Pygmalion kadar şanslı değiliz. Bizim hikayelerimizin tanrıçası Sezen Aksu. O, “Geri dön” diyo...
Devamı

Link var mı?” diyen toplumun Freud’a değil, aynaya ihtiyacı var

Bak şimdi, baştan anlaşalım: Porno dediğin şey zaten uzun zamandır vardı. Oyunculuğu kötü, senaryosu kötü ama işlevi net. Kameralar, ışıklar, “oh yes”’ler… Bir de bizim memlekette patlayan “Türk ifşa” var. O başka bir şey. Daha karanlık, daha “bizden”, daha mahalle içi. Porno bir sektör, ifşa bir merak. Porno sahne, ifşa mutfağın içi. Ve itiraf edelim: Biz çoğu zaman sahneyi değil, mutfağı izlemeyi seviyoruz. Yani “tanıdık bir şey” gördüğümüzde ekran başında daha çok kalıyoruz. Çünkü dürtü kalite aramıyor, dürtü tanıdık arıyor. Kızın arkasındaki halı bizim evdekine benziyorsa, o video daha çok izleniyor. Çocuğun sesi mahalledeki X’e benziyorsa, link gruplarda dönüyor. Ama burada mesele sadece izlemek değil. Asıl mesele şu: Porno seni izletiyor, ifşa seni içine çekiyor. Porno fantezi, ifşa “acaba bu bizim karşı komşu mu” dedirtiyor. Orda rıza var, burada gizlilik ihlali. Ama ilginçtir: Türk toplumu, ikincisini daha çok seviyor. Çünkü yasak olan, ulaşılmaz olan, gizli olan… hep daha caz...
Devamı

Kapısız insanlar ve seks kasedi

İlk İnsanlar Birbirinin Yanında Seks Yapıyor Muydu?” Ya da modern mahremiyet takıntısının 100.000 yıl önce hiç var olmadığı zamanlar… Geçenlerde bir arkadaşımın kardeşinin kayınpederinin seks kasetlerinden oluşan bir arşivi olduğunu öğrendik. Daha doğrusu, bunu oğlu keşfetmiş. Sıradan, bildiğin bir aile. Klasik, akşam yemeği televizyon karşısında yenir, hafta sonu piknik yapılır. Ama meğer bu sıradanlık derin cinsel fantezilerle süslenmiş. Şaşkınlık büyük tabii. Sıradan insanlar fantezi kuramazmış gibi… Şayet sıradan insan kimdir ki? Ama mesele bu değil, asıl soru şu: İnsan neden kendi seks kasetini yapar? Ne gerek var? Beraber yaşadıkları anların heyecanını yeniden hatırlamak mı, biraz fantezi katmak mı, anı olsun diye mi, yoksa cinsel özgürlüğün en saf hali mi? İronik olan şu ki, cinsel özgürlüğün bu kadar “gizli” bir şekilde kutlandığı modern çağda, bir aile albümü yaratır gibi seks kasetleri arşivi yapmak, son derece “mantıklı” olabilir. Sonuçta, bir gün 40 yaşına geldiğinde, artık...
Devamı