Bir Fantezi Olarak Acının Çekiciliği

Şimdi dürüst olalım, normalde biri gelip sana “Sana acı çektirmek istiyorum” dese, polisi ararsın. Ama işin içine biraz kırmızı ışık, kadife perde ve gizemli bir fısıltı girince, olayın rengi değişiyor. Çünkü bazen “Hayır” derken aslında “Evet” demek istiyorsun ama bu evet, kredi kartı ekstresini görünce duyduğun “Evet, battık” gibi bir şey değil. Daha çok “Beni biraz daha zorlarsan belki dayanamayabilirim” tonu taşıyan bir evet.


”Babygirl” filmi sağ olsun, güçlü CEO kadın karakterlerin geceleri kontrolü kaybetme fantezisini görünce bir şeyler dank etmeye başladı. Sabahları toplantı odasında “Bu sunum nedir arkadaşlar? Beş yaşında çocuk mu hazırladı?” diye masaya vuran kadın, gece “Buyurun efendim, her şey emrinize amade” kıvamına gelince, insan ister istemez düşünüyor: Güçlü olmak gerçekten yorucu mu? Yoksa güçlü olmanın asıl eğlencesi, o gücü bırakacak güvenli bir alan bulmak mı?


Burada mesele, biri sana acı çektirirken bundan zevk almak değil. O, en yüzeysel bakış açısı olurdu. Asıl olay, sınırlarını keşfetmek, kontrolü birine devretmenin heyecanını yaşamak. Zaten modern hayat o kadar fazla “Sen güçlü olmalısın, bağımsız olmalısın, kimseye ihtiyacın olmamalı” baskısı yüklüyor ki insan bazen “Ben hiç düşünmeyeyim, bırakayım biri benim yerime karar versin” demek istiyor. İşte o noktada bazıları spa’ya gider, bazıları tatil planı yapar, bazıları da… ipleri başkasına bırakmayı seçer.


Tabii burada ip derken mecazi konuşuyorum. Ya da belki konuşmuyorum, orasını senin hayal gücüne bırakıyorum. Ama şunu söylemek lazım, bu fanteziyi deneyimleyenlerin çoğu, günlük hayatta her şeyi kontrol eden insanlar. Çünkü zihin ne kadar baskılanırsa, o kadar tersine yönelme eğiliminde oluyor. Sen sabahtan akşama kadar herkesi idare edip mükemmel kararlar alırken, belki de geceleri biri çıkıp “Bugün hiçbir şeyi sen düşünme” desin istiyorsun.


Bütün bunlar bir yana, herkesin fantezisi kendine. Ama eğer bir gün biri karşına çıkıp “Sınırlarını zorlamamı ister misin?” diye sorarsa, önce bir dur ve düşün. Çünkü bazen evet, keşif heyecan vericidir ama bazen de ertesi gün aynaya bakıp “Ne yaptım ben ya?” demek istemezsin. Tabii ki karar senin, ben sadece olasılıkları anlatıyorum. Hem kim bilir, belki de kontrolü kaybetmek sandığın kadar korkutucu değildir?

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bir Tutkunun İzinde, Olmasa da Var

Olmayacak hikayelere tutulmak… Hepimiz o yoldan geçtik, belki hâlâ orada yaşayanlarımız var! Hani şu kafada kurup bir türlü hayatımıza dahil edemediğimiz hikayeler var ya, onlardan bahsediyorum. Çoğu zaman imkansız aşklara tutuluyosun; gözünde büyüttüğün biri, uzaktan baktığın bir hayat veya geri dönmeyecek bir bakış. Yahu, Sezen Aksu bile kaç kere söyledi; “Geri dön!” Ama kim dönüyor ki? Olmayacak bir hikayeye kapılmışsın, boşuna bekliyorsun. Aslında bu hikayeler taa antik çağlara kadar gidiyor. Mesela Pygmalion diye bir abimiz var, eski Yunan’da heykeltıraş… Kendi yaptığı heykele vuruluyor! Bildiğin mermer heykele… Bir düşün, adam kendine bile inanamıyor; “Bu heykel yaşıyor, göz kırptı sanki” diye. Neyse ki o zamanlar Tanrıça Afrodit varmış, adamın aşkına acımış da heykel canlanmış. Şimdi böyle bir durumda psikoloğa git derler ama o zaman işler daha masalsı çözülüyormuş, … E tabi, hepimiz Pygmalion kadar şanslı değiliz. Bizim hikayelerimizin tanrıçası Sezen Aksu. O, “Geri dön” diyo...
Devamı

Link var mı?” diyen toplumun Freud’a değil, aynaya ihtiyacı var

Bak şimdi, baştan anlaşalım: Porno dediğin şey zaten uzun zamandır vardı. Oyunculuğu kötü, senaryosu kötü ama işlevi net. Kameralar, ışıklar, “oh yes”’ler… Bir de bizim memlekette patlayan “Türk ifşa” var. O başka bir şey. Daha karanlık, daha “bizden”, daha mahalle içi. Porno bir sektör, ifşa bir merak. Porno sahne, ifşa mutfağın içi. Ve itiraf edelim: Biz çoğu zaman sahneyi değil, mutfağı izlemeyi seviyoruz. Yani “tanıdık bir şey” gördüğümüzde ekran başında daha çok kalıyoruz. Çünkü dürtü kalite aramıyor, dürtü tanıdık arıyor. Kızın arkasındaki halı bizim evdekine benziyorsa, o video daha çok izleniyor. Çocuğun sesi mahalledeki X’e benziyorsa, link gruplarda dönüyor. Ama burada mesele sadece izlemek değil. Asıl mesele şu: Porno seni izletiyor, ifşa seni içine çekiyor. Porno fantezi, ifşa “acaba bu bizim karşı komşu mu” dedirtiyor. Orda rıza var, burada gizlilik ihlali. Ama ilginçtir: Türk toplumu, ikincisini daha çok seviyor. Çünkü yasak olan, ulaşılmaz olan, gizli olan… hep daha caz...
Devamı

Kapısız insanlar ve seks kasedi

İlk İnsanlar Birbirinin Yanında Seks Yapıyor Muydu?” Ya da modern mahremiyet takıntısının 100.000 yıl önce hiç var olmadığı zamanlar… Geçenlerde bir arkadaşımın kardeşinin kayınpederinin seks kasetlerinden oluşan bir arşivi olduğunu öğrendik. Daha doğrusu, bunu oğlu keşfetmiş. Sıradan, bildiğin bir aile. Klasik, akşam yemeği televizyon karşısında yenir, hafta sonu piknik yapılır. Ama meğer bu sıradanlık derin cinsel fantezilerle süslenmiş. Şaşkınlık büyük tabii. Sıradan insanlar fantezi kuramazmış gibi… Şayet sıradan insan kimdir ki? Ama mesele bu değil, asıl soru şu: İnsan neden kendi seks kasetini yapar? Ne gerek var? Beraber yaşadıkları anların heyecanını yeniden hatırlamak mı, biraz fantezi katmak mı, anı olsun diye mi, yoksa cinsel özgürlüğün en saf hali mi? İronik olan şu ki, cinsel özgürlüğün bu kadar “gizli” bir şekilde kutlandığı modern çağda, bir aile albümü yaratır gibi seks kasetleri arşivi yapmak, son derece “mantıklı” olabilir. Sonuçta, bir gün 40 yaşına geldiğinde, artık...
Devamı