Hayatta Her Şeyin Bir Nedeni Var mı?

Geçenlerde bir arkadaşımla konuşuyordum. Bana dedi ki: “Her şeyin nedenini arıyorsun, bu yüzden yoruluyorsun. Hayatta her olayın bir sebebi yoktur.” Bir an durup düşündüm. Gerçekten de öyle mi? Her şeyde bir anlam, bir mesaj bulmak zorunda mıyız? Yoksa bazı şeyler sadece oluyor mu?


Biz insanlar, bir şeyleri anlamlandırmayı çok seviyoruz. Hatta bazen fazla abartıyoruz. Mesela, çocukluktan itibaren bize ne öğretildi? “İyi bir çocuk olursan ödüllendirilirsin, yaramazlık yaparsan kötü şeyler başına gelir.” Uslu bir çocuk olmanın ödülü Şirinler’i görmek bile olabilirdi!


Bu düşünceler büyüdükçe başka şekillerde karşımıza çıkıyor. “İyilik eden iyilik bulur, kötülük eden kötülükle karşılaşır” gibi. Hayatın böyle bir matematiği olduğunu düşünmek bizi rahatlatıyor. Ama ya bu sadece bir alışkanlıksa? Ya her şeyin bir nedeni yoksa?


Düşünsene, yolda yürüyorsun, ayağın takılıyor ve yere düşüyorsun. İlk aklına gelen ne olur? “Evren bana bir mesaj mı veriyor? Düşmemin ardında bir anlam mı var?” Hayır, belki sadece dikkatsizdin, hepsi bu.


Aynı şey büyük olaylarda da oluyor. Diyelim ki biriyle yollarını ayırdın. “Bu insan hayatıma bir şey öğretmek için girdi” diye düşünmek çok cazip geliyor, değil mi? Ama belki de o kişi sadece hayatından gelip geçti. Ne bir ders verdi, ne bir mesaj taşıdı. Bu kadar basit.


Biz olayları bir hikâyeye oturtmayı seviyoruz. Çünkü hayatın rastgele ilerlemesi bizi tedirgin ediyor. Ama düşün bir: Gerçekten her olay bir ders, bir mesaj ya da bir sebep taşıyor mu? Belki de hayatta bazı şeyler, sadece öylesine olur.


Mesela çocukken “Çalışmazsan başarısız olursun” denirdi ya. Ama bazen çok çalıştığın bir sınavdan kötü bir not alırsın. Bu durumda “Yeterince çalışmadım” diye kendini suçlamak kolaydır. Oysa belki de sınav zordu ya da o gün şansın yoktu. Hepsi bu.


Bazen hayatı olduğu gibi kabul etmek, neden aramaktan daha iyidir. Evet, bazen kötü şeyler olacak, bazen de güzel sürprizler yaşayacaksın. Ama her biri için bir anlam bulmaya çalışmak seni sadece yorar. Bazı şeyler olur, geçer, gider.

Her şeyin ardında bir anlam aramak zorunda değilsin. Çünkü hayat böyle bir hikâye kitabı gibi işlemiyor. Bazen düşmek, sadece düşmektir. Bazen ayrılık, sadece yolların ayrılmasıdır. Bunu kabullenmek, hayatı daha huzurlu yaşamanı sağlar. Belki de sağlamaz. Bakacağız.:)

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bir Tutkunun İzinde, Olmasa da Var

Olmayacak hikayelere tutulmak… Hepimiz o yoldan geçtik, belki hâlâ orada yaşayanlarımız var! Hani şu kafada kurup bir türlü hayatımıza dahil edemediğimiz hikayeler var ya, onlardan bahsediyorum. Çoğu zaman imkansız aşklara tutuluyosun; gözünde büyüttüğün biri, uzaktan baktığın bir hayat veya geri dönmeyecek bir bakış. Yahu, Sezen Aksu bile kaç kere söyledi; “Geri dön!” Ama kim dönüyor ki? Olmayacak bir hikayeye kapılmışsın, boşuna bekliyorsun. Aslında bu hikayeler taa antik çağlara kadar gidiyor. Mesela Pygmalion diye bir abimiz var, eski Yunan’da heykeltıraş… Kendi yaptığı heykele vuruluyor! Bildiğin mermer heykele… Bir düşün, adam kendine bile inanamıyor; “Bu heykel yaşıyor, göz kırptı sanki” diye. Neyse ki o zamanlar Tanrıça Afrodit varmış, adamın aşkına acımış da heykel canlanmış. Şimdi böyle bir durumda psikoloğa git derler ama o zaman işler daha masalsı çözülüyormuş, … E tabi, hepimiz Pygmalion kadar şanslı değiliz. Bizim hikayelerimizin tanrıçası Sezen Aksu. O, “Geri dön” diyo...
Devamı

Link var mı?” diyen toplumun Freud’a değil, aynaya ihtiyacı var

Bak şimdi, baştan anlaşalım: Porno dediğin şey zaten uzun zamandır vardı. Oyunculuğu kötü, senaryosu kötü ama işlevi net. Kameralar, ışıklar, “oh yes”’ler… Bir de bizim memlekette patlayan “Türk ifşa” var. O başka bir şey. Daha karanlık, daha “bizden”, daha mahalle içi. Porno bir sektör, ifşa bir merak. Porno sahne, ifşa mutfağın içi. Ve itiraf edelim: Biz çoğu zaman sahneyi değil, mutfağı izlemeyi seviyoruz. Yani “tanıdık bir şey” gördüğümüzde ekran başında daha çok kalıyoruz. Çünkü dürtü kalite aramıyor, dürtü tanıdık arıyor. Kızın arkasındaki halı bizim evdekine benziyorsa, o video daha çok izleniyor. Çocuğun sesi mahalledeki X’e benziyorsa, link gruplarda dönüyor. Ama burada mesele sadece izlemek değil. Asıl mesele şu: Porno seni izletiyor, ifşa seni içine çekiyor. Porno fantezi, ifşa “acaba bu bizim karşı komşu mu” dedirtiyor. Orda rıza var, burada gizlilik ihlali. Ama ilginçtir: Türk toplumu, ikincisini daha çok seviyor. Çünkü yasak olan, ulaşılmaz olan, gizli olan… hep daha caz...
Devamı

Kapısız insanlar ve seks kasedi

İlk İnsanlar Birbirinin Yanında Seks Yapıyor Muydu?” Ya da modern mahremiyet takıntısının 100.000 yıl önce hiç var olmadığı zamanlar… Geçenlerde bir arkadaşımın kardeşinin kayınpederinin seks kasetlerinden oluşan bir arşivi olduğunu öğrendik. Daha doğrusu, bunu oğlu keşfetmiş. Sıradan, bildiğin bir aile. Klasik, akşam yemeği televizyon karşısında yenir, hafta sonu piknik yapılır. Ama meğer bu sıradanlık derin cinsel fantezilerle süslenmiş. Şaşkınlık büyük tabii. Sıradan insanlar fantezi kuramazmış gibi… Şayet sıradan insan kimdir ki? Ama mesele bu değil, asıl soru şu: İnsan neden kendi seks kasetini yapar? Ne gerek var? Beraber yaşadıkları anların heyecanını yeniden hatırlamak mı, biraz fantezi katmak mı, anı olsun diye mi, yoksa cinsel özgürlüğün en saf hali mi? İronik olan şu ki, cinsel özgürlüğün bu kadar “gizli” bir şekilde kutlandığı modern çağda, bir aile albümü yaratır gibi seks kasetleri arşivi yapmak, son derece “mantıklı” olabilir. Sonuçta, bir gün 40 yaşına geldiğinde, artık...
Devamı