Severek Ayrılmak: Yolların Kavşağında Kalan Aşklar

Bazen seversin, öyle derin, öyle tutkulu ki, kelimelerle anlatmak imkânsız gelir. Her anı onunla yaşamak istersin, sadece duygular değil, bedenler de birbirine karışır. Ama işte, o yakınlık bile yetmez bazen. Arzunun verdiği yoğunluk, o karşı konulmaz çekim bile her şeyi çözemez. Aranızda fırtınalar kopar, ama yine de bir yerde eksik bir şeyler vardır. Bu, sadece bir aşkın hikayesi değildir; aynı zamanda bir sırdır, gölgelerin içinde saklı kalan bir hayat.


Belki de bu yüzden her şey daha yoğun gelir. Her dokunuş, her an sanki sonuncuymuş gibi hissedilir. Ama yine de, bir noktada, bu yoğunluk bile sizi bir arada tutmaya yetmez. Gizli yaşanan bir aşkın ağırlığı belki de sizi yormuştur. Her şeyi gözlerden uzak, saklı yaşamak zorundasın. Sanki hep bir oyunun içindesinizdir. Gözler üzerinizde değilken, o tutkunun zirvesindesiniz; ama dışarıda, topluma karıştığınızda, o tutkuyu gizlemek zorundasınız. Bu gizlilik, bu baskı bir gün sizi yavaş yavaş ayırmaya başlar.


Severek ayrılmak tam da böyle olur. Her şey varmış gibi ama bir yandan da eksik. O yakıcı arzu, o derin tutku bile bazen boşluğu dolduramaz. Gün gelir, en derin tutkularınıza rağmen birbirinizden uzaklaşırsınız. Geriye sadece o gizli kalmış anılar kalır.

  


Aslında bazen ayrılmak, uzun bir yolculuğa çıkmak gibidir. O ilk başta, sırt çantanı hazırlarsın, heveslisin, heyecanlısın. Yolda bir sürü şey paylaşırsın, kahkahalar, sessiz anlar, hararetli tartışmalar… Ama bir noktada fark edersin ki, yollar ikiye ayrılıyor. Sen bir tarafa, o diğer tarafa gitmek zorunda. Durursun, “Birlikte yürümeye devam ederiz belki” diye düşünürsün. Ama o, farklı bir yöne gitmek zorunda. İşte o an, vedalaşmak kaçınılmaz olur. Severek ayrılmak da bu işte: Başta her şey ne kadar güzel olsa da, sonunda yollar sizi başka yerlere götürür.

 


Bu sözlerim, birbirini çok seven ama asla bir araya gelemeyecek  iki dostuma  ithaf olsun.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Bir Tutkunun İzinde, Olmasa da Var

Olmayacak hikayelere tutulmak… Hepimiz o yoldan geçtik, belki hâlâ orada yaşayanlarımız var! Hani şu kafada kurup bir türlü hayatımıza dahil edemediğimiz hikayeler var ya, onlardan bahsediyorum. Çoğu zaman imkansız aşklara tutuluyosun; gözünde büyüttüğün biri, uzaktan baktığın bir hayat veya geri dönmeyecek bir bakış. Yahu, Sezen Aksu bile kaç kere söyledi; “Geri dön!” Ama kim dönüyor ki? Olmayacak bir hikayeye kapılmışsın, boşuna bekliyorsun. Aslında bu hikayeler taa antik çağlara kadar gidiyor. Mesela Pygmalion diye bir abimiz var, eski Yunan’da heykeltıraş… Kendi yaptığı heykele vuruluyor! Bildiğin mermer heykele… Bir düşün, adam kendine bile inanamıyor; “Bu heykel yaşıyor, göz kırptı sanki” diye. Neyse ki o zamanlar Tanrıça Afrodit varmış, adamın aşkına acımış da heykel canlanmış. Şimdi böyle bir durumda psikoloğa git derler ama o zaman işler daha masalsı çözülüyormuş, … E tabi, hepimiz Pygmalion kadar şanslı değiliz. Bizim hikayelerimizin tanrıçası Sezen Aksu. O, “Geri dön” diyo...
Devamı

Link var mı?” diyen toplumun Freud’a değil, aynaya ihtiyacı var

Bak şimdi, baştan anlaşalım: Porno dediğin şey zaten uzun zamandır vardı. Oyunculuğu kötü, senaryosu kötü ama işlevi net. Kameralar, ışıklar, “oh yes”’ler… Bir de bizim memlekette patlayan “Türk ifşa” var. O başka bir şey. Daha karanlık, daha “bizden”, daha mahalle içi. Porno bir sektör, ifşa bir merak. Porno sahne, ifşa mutfağın içi. Ve itiraf edelim: Biz çoğu zaman sahneyi değil, mutfağı izlemeyi seviyoruz. Yani “tanıdık bir şey” gördüğümüzde ekran başında daha çok kalıyoruz. Çünkü dürtü kalite aramıyor, dürtü tanıdık arıyor. Kızın arkasındaki halı bizim evdekine benziyorsa, o video daha çok izleniyor. Çocuğun sesi mahalledeki X’e benziyorsa, link gruplarda dönüyor. Ama burada mesele sadece izlemek değil. Asıl mesele şu: Porno seni izletiyor, ifşa seni içine çekiyor. Porno fantezi, ifşa “acaba bu bizim karşı komşu mu” dedirtiyor. Orda rıza var, burada gizlilik ihlali. Ama ilginçtir: Türk toplumu, ikincisini daha çok seviyor. Çünkü yasak olan, ulaşılmaz olan, gizli olan… hep daha caz...
Devamı

Kapısız insanlar ve seks kasedi

İlk İnsanlar Birbirinin Yanında Seks Yapıyor Muydu?” Ya da modern mahremiyet takıntısının 100.000 yıl önce hiç var olmadığı zamanlar… Geçenlerde bir arkadaşımın kardeşinin kayınpederinin seks kasetlerinden oluşan bir arşivi olduğunu öğrendik. Daha doğrusu, bunu oğlu keşfetmiş. Sıradan, bildiğin bir aile. Klasik, akşam yemeği televizyon karşısında yenir, hafta sonu piknik yapılır. Ama meğer bu sıradanlık derin cinsel fantezilerle süslenmiş. Şaşkınlık büyük tabii. Sıradan insanlar fantezi kuramazmış gibi… Şayet sıradan insan kimdir ki? Ama mesele bu değil, asıl soru şu: İnsan neden kendi seks kasetini yapar? Ne gerek var? Beraber yaşadıkları anların heyecanını yeniden hatırlamak mı, biraz fantezi katmak mı, anı olsun diye mi, yoksa cinsel özgürlüğün en saf hali mi? İronik olan şu ki, cinsel özgürlüğün bu kadar “gizli” bir şekilde kutlandığı modern çağda, bir aile albümü yaratır gibi seks kasetleri arşivi yapmak, son derece “mantıklı” olabilir. Sonuçta, bir gün 40 yaşına geldiğinde, artık...
Devamı