Kayıtlar

Gitmek İstemediğim Bir Yere Doğru

Eşimin tayini çıktı, Ardahan’a gidiyoruz. Biliyorum, çok büyütülecek bir şey değilmiş gibi geliyor dışardan bakınca: “Ne var canım, sonuçta Türkiye’nin bir ili.” Ama içim içime sığmıyor desem yalan olur. Hani sevinçten değil… tam tersi. Ruhum daralıyor. Ben sosyal biriyim. Muhabbeti severim, insanla iyi anlaşırım. Burada ailem vardı öyle uzak değil, yakın aile. Hani gerçekten arkadaş gibiydiler. Bir yere gitmeden önce arayıp “kahve yap, geliyorum” dediğim insanlar. Şimdi hepsi geride kalacak. Yeni bir şehir, küçük bir şehir, soğuk bir şehir. Ve ben sıfırdan başlayacağım. Yeniden tanış, yeniden anlat kendini, yeniden yer edin… Düşünmesi bile yorucu. Hele sabahları… Zaten mutsuz uyanıyorum bir süredir, şimdi bir de pencerenin dışı bile yabancı olacak. Ve en garibi şu: İçimi dökünce “Aman boş ver, alışırsın” diyenler oluyor. Kusura bakmasınlar ama o “boş ver” lafı benim içimi daha da sıkıyor. Çünkü ben boş vermek istemiyorum. Bazen üzülmek istiyorum. Bazen de biri sadece “zor olmalı” des...
3 yorum
Devamı

Biraz Büyük Değil mi?

Bugün bir şeyi çok düşündüm: Bir yaş farkı iki kişiyi değil de, dışarıdakileri neden bu kadar rahatsız eder? Yani birlikte yaşayanlar için sorun yokken, dışarıdan bakan neden midesi bulanacak kadar etkilenir? Biriyle tanışıyorlar. Mutlular. Sonra biri soruyor: “Kaç yaş büyük?” Ve işte o an başlıyor asıl ilişki: Toplumla olan. Ben de bazen biriyle ilgili böyle bir şey duyduğumda “Ay o kadar da yaş farkı olur mu?” diye geçiriyorum içimden. Bu düşünce, kendiliğinden geliyor. Belki öğretilmiş, belki yıllarca maruz kalınmış bir yargı. Sonra duruyorum. Çünkü aynı yaşta olup hiçbir anlam kuramayan çiftleri de gördüm. Aynı yıllarda doğup bambaşka dünyalara ait kalanları… Yine de mesele yaş farkı değilmiş gibi geliyor bana. Mesele, ne zaman kimin seveceğine hâlâ başkalarının karar vermeye çalışması. Erkek büyükse: “Kız olgun arıyor.” Kadın büyükse: “Erkek kesin çıkar peşinde.” İki tarafta da gönül yok, sadece açıklama var. Sanki insanlar aşkı yaşamıyor, analiz ediyor. Ve en komiği şu: Herkes iç...
3 yorum
Devamı

Link var mı?” diyen toplumun Freud’a değil, aynaya ihtiyacı var

Bak şimdi, baştan anlaşalım: Porno dediğin şey zaten uzun zamandır vardı. Oyunculuğu kötü, senaryosu kötü ama işlevi net. Kameralar, ışıklar, “oh yes”’ler… Bir de bizim memlekette patlayan “Türk ifşa” var. O başka bir şey. Daha karanlık, daha “bizden”, daha mahalle içi. Porno bir sektör, ifşa bir merak. Porno sahne, ifşa mutfağın içi. Ve itiraf edelim: Biz çoğu zaman sahneyi değil, mutfağı izlemeyi seviyoruz. Yani “tanıdık bir şey” gördüğümüzde ekran başında daha çok kalıyoruz. Çünkü dürtü kalite aramıyor, dürtü tanıdık arıyor. Kızın arkasındaki halı bizim evdekine benziyorsa, o video daha çok izleniyor. Çocuğun sesi mahalledeki X’e benziyorsa, link gruplarda dönüyor. Ama burada mesele sadece izlemek değil. Asıl mesele şu: Porno seni izletiyor, ifşa seni içine çekiyor. Porno fantezi, ifşa “acaba bu bizim karşı komşu mu” dedirtiyor. Orda rıza var, burada gizlilik ihlali. Ama ilginçtir: Türk toplumu, ikincisini daha çok seviyor. Çünkü yasak olan, ulaşılmaz olan, gizli olan… hep daha caz...
13 yorum
Devamı

Aşkın Ölümü Üzerine

Aşk öldü. Çocukken masallarda duyduğumuz, filmlerde izlediğimiz, şarkılarda dinlediğimiz şeyin aslında var olmadığını fark ettiğimizde öldü. Bir zamanlar dünyayı yerinden oynatabilecek kadar güçlü olduğuna inanıyorduk, ama meğer yerinden oynayan yalnızca bizim kalbimizmiş. Ne zaman öldüğünü tam olarak bilmiyoruz. Belki annemizin babamıza ya da babamızın annemize hiç âşık olmadığını fark ettiğimizde öldü. Belki ilkokulda yanımızdan geçen çocuğun gözlerimizin içi yerine yere baktığını anladığımızda. Belki de ilk aşkımızın, “Seni hiç unutmayacağım,” deyip arkasına bile bakmadan gittiği gün. Oysa biz aşkı ölümsüz sanmıştık, oysa biz aşkı bir varlık gibi görmüştük. Halbuki o, yalnızca biz inandığımız sürece var olan bir hayaldi. Nazım Hikmet’in dediği gibi: “En fazla bir yıl sürer yirminci asırlarda ölüm acısı…” Aşkın ölümü de belki bu kadar sürerdi, belki daha az. Ama biz onu kaybettiğimizde, onu sonsuza kadar özleyeceğimizi sandık. Sonra biraz daha büyüdük. Aşkın hep kazanacağını sandığı...
2 yorum
Devamı

Türk Dizilerinde Seks: Ne Olduğunu Bilmiyoruz Ama Anlıyoruz

Türk dizilerinde seks diye bir şey yok. En azından gösterilmiyor. Ama varlığı inkar da edilmiyor, çünkü üç bölüm sonra “Hamileyim” sahnesiyle pat diye karşımıza çıkıyor.  Nasıl oldu, ne yaşandı, karakterler bile hatırlamıyor.  Biz zaten hiç bilmiyoruz çünkü tam o sırada  kamera penceredeki yağmura, şöminedeki alevlere ya da uçuşan perdeye kaydı. Gerçek dünyada böyle mi? Değil. Ama burası Türk dizisi evreni. Burada  öpüşmek = hamilelik, el ele tutuşmak = nişan, bakışmak = sonsuz sadakat. Peki, bu neden böyle? Sansür mü, Toplumsal Baskı mı, Alışkanlık mı? Sansür: RTÜK Abisi İzliyor Bu diziler televizyonda yayımlandığı için  RTÜK sürekli izliyor ve bir sınır koyuyor.  Açık sahneler yayınlanırsa ceza gelir, reklam gelirleri düşer, yapımcılar riske girmez. O yüzden de “göstererek anlatmak” yerine  ima ederek geçiştiriyorlar. Yani aslında dizilerde seksin olmaması,  karakterlerin ahlak anlayışıyla ilgili değil, tamamen kanalların para kaybetmek istememe...
1 yorum
Devamı

Swinger Partileri: Modern Zamanın Köy Odaları mı?

Bazı konular var ki herkes konuşuyor ama gizli gizli, sessizce… Swinger partileri işte tam da böyle bir konu. Kimileri için modern özgürlüğün simgesi, kimileri içinse ahlaki çöküşün kapısı. Ama biraz geriye gittiğimizde işin özünde ne var? Gerçekten de geçmişin köy odalarından bugünün özel partilerine uzanan bir çizgi var mı? Eskiden köylerde bugünkü gibi kafeler, kahvehaneler yokken, uzun kış gecelerinde erkeklerin oturup sohbet ettiği köy odaları vardı. Kimisi mutfakla birleşik, kimisi ayrı bir odada olan bu alanlar, sohbetin, dertleşmenin ve bazen ilginç hikâyelerin döndüğü yerlerdi. “Peki, orada swingerlık mı vardı?” diye soracak olursan, yok canım, o kadar da değil! Ama sosyal dinamikler açısından bazı benzerlikler kurabiliriz. Sonuçta buralar, insanların bir araya geldiği, belli kurallar çerçevesinde sohbet ettiği ve eğlendiği yerlerdi. Hatta bazen, daha fazlasının arandığı da olurdu… Bugünün swinger partileri de belli kurallar çerçevesinde ilerliyor: İçeriye girmek için davet ge...
Yorum Gönder
Devamı

Bir Fantezi Olarak Acının Çekiciliği

Şimdi dürüst olalım, normalde biri gelip sana “Sana acı çektirmek istiyorum” dese, polisi ararsın. Ama işin içine biraz kırmızı ışık, kadife perde ve gizemli bir fısıltı girince, olayın rengi değişiyor. Çünkü bazen “Hayır” derken aslında “Evet” demek istiyorsun ama bu evet, kredi kartı ekstresini görünce duyduğun “Evet, battık” gibi bir şey değil. Daha çok “Beni biraz daha zorlarsan belki dayanamayabilirim” tonu taşıyan bir evet. ”Babygirl” filmi sağ olsun, güçlü CEO kadın karakterlerin geceleri kontrolü kaybetme fantezisini görünce bir şeyler dank etmeye başladı. Sabahları toplantı odasında “Bu sunum nedir arkadaşlar? Beş yaşında çocuk mu hazırladı?” diye masaya vuran kadın, gece “Buyurun efendim, her şey emrinize amade” kıvamına gelince, insan ister istemez düşünüyor: Güçlü olmak gerçekten yorucu mu? Yoksa güçlü olmanın asıl eğlencesi, o gücü bırakacak güvenli bir alan bulmak mı? Burada mesele, biri sana acı çektirirken bundan zevk almak değil. O, en yüzeysel bakış açısı olurdu. Asıl...
Yorum Gönder
Devamı